Czas szybko mija przy dobrej zabawie i już trzecia runda Tata Steel Masters za pasem. Była długa walka, niekonwencjonalne manewry, niewykorzystane szanse, egzaminy z teorii debiutów i końcówek szachowych a także strategiczny kunszt w wykonaniu Nepomniachtchiego – samodzielnego lidera turnieju i pierwsze w turnieju zwycięstwo białych.
W skrócie oglądaliśmy krew, pot, łzy, pościgi, wybuchy a wszystko to na 64 polach szachownic w Wijk aan Zee.
Wyniki 3. rundy Tata Steel Masters 2019
| NR | Białe | Ranking | Wynik | Czarne | Ranking |
| 1 | Vidit, Santosh Gujrathi | 2695 | 0,5 – 0,5 | Carlsen, Magnus | 2835 |
| 2 | Van Foreest, Jorden | 2612 | 0 – 1 | Ding, Liren | 2813 |
| 3 | Fedoseev, Vladimir | 2724 | 0 – 1 | Duda, Jan-Krzysztof | 2738 |
| 4 | Shankland, Samuel | 2725 | 0,5 – 0,5 | Anand, Viswanathan | 2773 |
| 5 | Radjabov, Teimour | 2757 | 0,5 – 0,5 | Rapport, Richard | 2731 |
| 6 | Giri, Anish | 2783 | 0,5 – 0,5 | Mamedyarov, Shakhriyar | 2817 |
| 7 | Nepomniachtchi, Ian | 2763 | 1 – 0 | Kramnik, Vladimir | 2777 |
Poniżej przedstawiamy skrócony przebieg poszczególnych partii.
Vidit – Carlsen
Partia aktualnego mistrza świata w szachach z młodym Hindusem, przypominała egzamin z szachowego rzemiosła. Panowie rozegrali partię w wariancie z g3 w Obronie Królewsko-Indyjskiej (dla zainteresowanych: ciekawą dwu tomową publikację na temat tego systemu napisał w języku Polskim Pan Jerzy Konikowski) i Vidit zdecydował się na szybką wymianę hetmanów i grę przy symetrycznej strukturze pionów.
Vidit po ponad 20 minutowym namyśle zszedł z utartych do tej pory ścieżek. Do tej pory w tej pozycji zamiast Gf4 grywano Sc5 lub Gg5 jak w partii znanych polskich zawodników (Mirosław Garbarczyk – Aleksander Czerwoński, 2008).
W kilku następnych posunięciach Carlsen ustawił dla siebie lepszą strukturę pionkową (białe mają odstałego piona d3) oraz za cenę piona zrealizował marzenie każdej czarnej wieży, czyli opanowanie drugiej linii. W powstałej pozycji bardzo istotne jest to, że czarne sprawują kontrolę nad polem d4 uniemożliwiając eliminacje słabości białych. Perspektywa ustawienia skoczka na polu d4 pchnęła białe do wymiany swojego długonogiego gońca z g2.
Warto zwrócić uwagę, że dysproporcja materialna jest tylko chwilowa. Czarny goniec kontroluje pole a1, więc pion a3 jest spisany na straty po ruchu Wa2.
Aktywność czarnych figur doprowadziła je do przewagi materialnej (30. … Wd5). Czarne mają przewagę ilościową na skrzydle królewskim i po jednym wolnym pionku na skrzydle hetmańskim. Biały pion jest już dość zaawansowany i czarny Król ma do niego bliżej niż biały, w związku z tym w ciągu kilku najbliższych posunięć stanie się łupem czarnych (Kf8-e8-d7) i akcja przeniesie się tylko i wyłącznie na skrzydło królewskie.
Posunięcie g4 jest bardzo istotne w tej pozycji. Przeciwdziała ono zagraniu przez czarne f5 lub h5, co pozwala ustawić tak zwany 'falochron’ (f7-g6-h5) czyli strukturę pionów, w której wystarczy bronić tylko jednego piona. Ruch g4 wymusza wymianę pionów po ewentualnym h5 lub f5. W ten sposób białe przybliżają się do remisu zgodnie z ogólną zasadą, że strona słabsza powinna dążyć do wymiany pionów.
Wymieniła się kolejna para pionów i realizacja przewagi jest dużo trudniejsza. Warto zaznaczyć, że nawet gdyby czarne w jakiś sposób wymieniły piona e za białe piony f2 i g2 to końcówki wieżowe z pionami na liniach f i h nie są łatwe do wygrania.
Carlsen jeszcze egzaminował swojego oponenta ze znajomości końcówek aż do 131. posunięcia! Hindus zdał egzamin u Norweskiego arcymistrza i podzielili się punktem.
Przebieg partii Vidit – Carlsen
1.Nf3 Nf6 2. g3 g6 3. c4 Bg7 4. Bg2 O-O 5. Nc3 c5 6. d4 d6 7. dxc5 dxc5 8. Qxd8 Rxd8 9. Ne5 Ne8 10. Nd3 Nd6 11. Bf4 Na6 12. Rc1 Bf5 13. O-O Bxd3 14. exd3 Nb4 15. Rfd1 Rac8 16. a3 Nc6 17. Bxd6 Rxd6 18. Ne4 Re6 19. Nxc5 Re2 20. b4 b6 21. Bxc6 Rxc6 22. Nb3 Ra2 23. d4 Rxa3 24. d5 Rc7 25. Nd4 Bxd4 26. Rxd4 Ra4 27. c5 bxc5 28. Rdc4 Rd7 29. bxc5 Rxc4 30. Rxc4 Rxd5 31. c6 Rd8 32. Ra4 Ra8 33. c7 Rc8 34. Rxa7 Kf8 35. g4 f6 36. Kg2 Ke8 37. Ra3 Rxc7 38. Ra8+ Kf7 39. Rh8 Kg7 40. Re8 h6 41. Kg3 Ra7 42. Kg2 h5 43. gxh5 gxh5 44. h4 e5 45. Rb8 Ra4 46. Kg3 Ra3+ 47. Kg2 Kg6 48. f3 Rd3 49. Rb6 Kf5 50. Ra6 Rd8 51. Kg3 Rg8+ 52. Kf2 Re8 53. Kg3 Rd8 54. Kg2 Re8 55. Kg3 Re6 56. Ra8 Rd6 57. Rh8 Kg6 58. Rg8+ Kh7 59. Re8 Kg7 60. Re7+ Kg6 61. Kh3 Kf5 62. Kg3 Rd3 63. Re8 Rc3 64. Re7 Re3 65. Rh7 Kg6 66. Re7 Rd3 67. Kf2 Kf5 68. Kg3 Rb3 69. Re8 Ra3 70. Re7 Rd3 71. Re8 Rd7 72. Ra8 Rg7+ 73. Kf2 Re7 74. Kg3 Rb7 75. Rc8 Rb1 76. Rc6 Rg1+ 77. Kf2 Rg8 78. Ra6 Rb8 79. Kg3 Kg6 80. Kg2 Rb2+ 81. Kg3 Rd2 82. Kh3 Kf7 83. Ra7+ Ke6 84. Ra6+ Rd6 85. Ra8 Rd3 86. Kg2 Kf5 87. Ra6 Rd4 88. Kg3 Rb4 89. Ra8 e4 90. fxe4+ Rxe4 91. Rh8 Kg6 92. Rg8+ Kh7 93. Ra8 Rb4 94. Rc8 Rg4+ 95. Kh3 Rg8 96. Rc1 Ra8 97. Rg1 Rg8 98. Ra1 Kg6 99. Ra5 Rb8 100. Kg3 Rb3+ 101. Kg2 Re3 102. Rb5 Re5 103. Rb8 Kf5 104. Kf3 Ra5 105. Rb3 Ra4 106. Rb5+ Kg6 107. Kg3 Rg4+ 108. Kh3 Re4 109. Kg3 Rg4+ 110. Kh3 Rg1 111. Kh2 Re1 112. Kg3 Re5 113. Rb3 Kf5 114. Kf3 Ra5 115. Rc3 Ra4 116. Rc5+ Kg6 117. Kg3 Rg4+ 118. Kh3 Re4 119. Kg3 f5 120. Rc6+ Kg7 121. Rc7+ Kf6 122. Rc6+ Re6 123. Rc4 Ke5 124. Rc5+ Ke4 125. Rc4+ Ke3 126. Rc3+ Kd4 127. Rc8 Re4 128. Ra8 Rg4+ 129. Kf3 Ke5 130. Ra5+ Kf6 131. Ra6+ 1/2-1/2
Van Foreest – Ding
Pojedynek Holendersko – Chiński toczony we włoskich klimatach, zdecydowanie nie był 'Giuoco Piano’ jak wskazywałaby nazwa granego wariantu. Od samego początku partia miała bardzo dynamiczny i bezprecedensowy charakter.
Jak widać na powyższym obrazku, białe chciały grać dość spokojnie, powoli przygotowując się do zagrania d4 wzmacniającego centrum. Białe planowały zagrać standardowy 'hiszpańsko-włoski’ (występujący w Partii Hiszpańskiej jak i Włoskiej) manewr Sb1-d2-f1 i zależnie od okoliczności e3 lub g3. Jednak białe chciały mieć ciastko i zjeść ciasto wyprowadzając wcześniej swojego czarnopolaka, aby nie zasłaniać go skoczkiem. W efekcie (ponieważ w przyrodzie nic nie ginie) pozwoliły czarnym przesunąć piony w kierunku białego króla dręcząc gońca z tempami. Czy goniec na g3 stoi lepiej niż na c1? Trudno jednoznacznie określić. Pewne jest to, że wymaga on specjalnej opieki.
Powyższą pozycję Ding grał już w roku ubiegłym z bardzo silnym francuskim arcymistrzem Maxime Vachier Lagrave. Wtedy zamiast Sh7 zagrał Ga7 a partię w rezultacie przegrał. Ciekawe czy młody Holender szedł na tę pozycję. Patrząc na czas, jaki zużył na kilka następnych posunięć, nie wydawał się zaskoczony.
Posunięcie 19. e5 w wykonaniu Van Foreesta było jednym z krytycznych momentów w całej partii. O ile posunięcie ideologicznie wydaje się poprawne (strona posiadająca parę gońców powinna otwierać pozycję) to atak, który konstruują czarne zdaje się być groźny i należało myśleć o możliwości wymiany hetmanów poprzez Gh5 i na Hg5 lub Hh4 zagrać Hg4.
W dalszym toku pojedynku czarne kontynuują swój atak i zdaje się, że skoczek z hetmanem i gońcem współpracuje lepiej niż hetman z białą parą gońców, które strzelają w powietrze. Trudno wskazać co powinny zagrać białe. Jorden też miał problem z wyborem planu. W powyższej sytuacji dał szacha na c2 i wrócił hetmanem na e2. To był początek wymiany niedokładności pomiędzy zawodnikami, oczywiście na ograniczonym już czasie. Jak od dawna jednak wiadomo, w szachy wygrywa ten zawodnik, który popełni błąd jako przedostatni. Tym zawodnikiem okazał się w ostatecznym rozrachunku Ding.
Tuż przed kontrolą Van Foreest popełnia błąd, będący gwoździem do trumny w całej partii. Co złego jest w posunięciu 39. b4? Z reguły powinno się ustawiać pionki na polach przeciwnego koloru niż własny goniec, aby go nie ograniczały. Dodatkowo przez b4, wszystkie piony skrzydła hetmańskiego białych zostaną zafiksowane na polach czarnych – tylko czekając aż czarnopolowy goniec czarnych je w końcu dopadnie, gdyż goniec białych jest przywiązany do pilnowania pola h2. Szanse na obronę dawało 39. a4, ale mimo to pozycja białych jest ciężka.
Ding wykorzystał pozostawioną okazję i zamienił ją na cały punkt. Pomimo błędów i niedokładności była to bardzo ładna partia w wykonaniu Chińskiego zawodnika.
Przebieg Partii Van Foreest – Ding
1. e4 e5 2. Nf3 Nc6 3. Bc4 Nf6 4. d3 Bc5 5. c3 d6 6. O-O O-O 7. Re1 a5 8. Bg5 h6 9. Bh4 g5 10. Bg3 Nh7 11. d4 Bb6 12. dxe5 h5 13. h4 Bg4 14. Nbd2 Nxe5 15. Be2 Nxf3+ 16. Nxf3 Bxf3 17. Bxf3 gxh4 18. Bh2 h3 19. e5 Qh4 20. Qd2 dxe5 21. Rxe5 Rad8 22. Qe2 Ng5 23. Bxb7 f6 24. Re7 Rf7 25. Rxf7 Kxf7 26. Re1 Kg6 27. Qc2+ f5 28. Qe2 hxg2 29. Bxg2 Qg4 30. Kf1 h4 31. b3 Qxe2+ 32. Kxe2 Re8+ 33. Kf1 Rxe1+ 34. Kxe1 h3 35. Bd5 Ne4 36. Bxe4 fxe4 37. Ke2 Kf5 38. f3 c6 39. b4 a4 40. c4 Bd4 41. fxe4+ Kxe4 42. Kf1 Kd3 43. b5 cxb5 44. cxb5 Kc4 45. Ke2 Kxb5 46. Kf3 Kb4 47. Kg4 Ka3 48. Kxh3 Kxa2 49. Bd6 Kb3 50. Kg2 Bc3 0-1
Fedoseev – Duda
Zarówno Holandia jak i Wijk aan Zee, gdzie toczy się turniej Tata Steel Masters nie należą do najsłoneczniejszych miejsc na mapie świata. Jednak partia naszego zawodnika z rosyjskim arcymistrzem Fedoseev’em toczyła się w blasku pełnym chwały spowodowanym zwycięstwem Jana Krzysztofa Dudy. Ilość endorfin i radości jakie przysporzyło szachowym kibicom to zwycięstwo była większa niż może dostarczyć Słońce w piękny letni dzień. Być może było tak dlatego, że rozgrywka toczyła się w partii Katalońskiej.
Wracając na Ziemię albo właściwie na deski po 8 posunięciu powstała pozycja z diagramu. Vladimir zagrał ruch Sc3, który nie jest spotkany w tej pozycji. Większość zawodników w tej sytuacji decydowała się na Sf3 i zakończenie rozwoju królewskiego skrzydła. (W bazach udało mi się znaleźć jedną partię ze skoczkiem c3, ale grana była przez nienotowanych zawodników. Dociekliwych zachęcam do poszukiwań.
Jan nie dał się wybić z rytmu nietypowym zagraniem swojego przeciwnika i zdecydował się na pozornie nietypowe Wa7. Idea tego posunięcia jest prosta – ucieczka spod spojrzenia gońca g2 i umożliwienie ruchu b6 lub b5. W ten sposób nasz arcymistrz zyskał możliwość wymiany białopolowego gońca poprzez b6/b5, Gb7. Eliminacja oponenta z g2 pozwoli w przyszłości opanować pole e4. Na przykład przez ustawienie skoczków na f6 oraz c5.
Za posunięciem Wa7 kryje się jeszcze jedna idea. Zostało zwolnione pole a8! Dzięki temu w odwodzie Duda ma możliwość zagrania b6, Gb7, Ha8 i przejęcia panowania nad kluczową diagonalą a8-h1. Natomiast wieża z a7 prędzej czy później znajdzie dla siebie miejsce, na przykład na c7 lub d7.
Duda z racji swojego bojowego stylu gry zdecydował się wprowadzić hetmana do gry i przy okazji zderoszować białego monarchę. Przez opóźniony rozwój spowodowany wyborem Sc3 zamiast Sf3 białe będą musiały stracić kilka temp na schowanie króla w bezpiecznym miejscu. W czasie, gdy białe będą zabezpieczać swoją najważniejszą figurę Jan opanuje kluczowe pole e4 i przejdzie do natarcia.
Jan Krzysztof Duda zrealizował opisany wcześniej plan. Nie ma w tej pozycji lepszego miejsca dla skoczka niż e4, do tego jest on wspierany przez swojego kolegę.
Wieża na linii 7 powoli szykuje się do manewru Wd7-Wd2. W celu utorowania jej drogi Duda taranem (pionkiem) z linii h zmierza w kierunku obozu przeciwnika, aby rozbić ochronę białego króla i … odciągnąć skoczka.
Warto zwrócić uwagę, że aby manewr wieży z linii 7 na 2 się mógł udać, należy pozbyć się obrońcy pola d2 czyli skoczka stojącego na f3. W tym celu zostało zagrane h5 z planem h4. W obliczu groźby dalszego przesunięcia pionka na pole h3, biały skoczek opuści swój posterunek dając wieży Jana wolną drogę na linię drugą. Co prawda w ramach tej operacji pionek h przestanie egzystować na szachownicy, ale każdy sukces wymaga poświęceń.
Polski arcymistrz na skutek operacji opisanej wcześniej wtargnął na tyły wroga i skoordynował działania wszystkich swoich figur. No prawie, w następnych posunięciach skoczek z f6 pójdzie na g4 by atakować punkt f2 a do skoordynowanej akcji pacyfikacji piona f2 dołączy druga wieża poprzez manewr Wc8-Wcc2, w ten sposób wszystkie figury będą atakować jeden cel. Zmusi to białego króla do ucieczki wprost pod nóż czarnych pionów.
Końcowa pozycja zasługuje na diagram. Białe poddały się. Dlaczego? Pytanie pozostawiam czytelnikom, zostawiając podpowiedź: czarne dają forsownego mata w 4 posunięciach. Jeśli wiesz w jaki sposób czarne dają mata, podziel się tym w komentarzu i pokaż znajomym miłośnikom królewskiej gry.
Jan-Krzysztof Duda opowiada o swojej partii
Przebieg partii Fedoseev – Duda
1.d4 Nf6 2.c4 e6 3.g3 d5 4.Bg2 dxc4 5.Qa4+ Nbd7 6.Qxc4 c5 7.dxc5 Bxc5 8.Nc3 a6 9.Qb3 Ra7 10.Na4 Qa5+ 11.Kf1 b6 12.Nxc5 Nxc5 13.Qc2 O-O 14.Nf3 Bb7 15.Bd2 Qb5 16.Nd4 Qd7 17.Bxb7 Rxb7 18.Nf3 Nce4 19.Rc1 Qd5 20.Bb4 Re8 21.Kg2 Qb5 22.Ba3 h5 23.Rhf1 Rd7 24.e3 h4 25.Nxh4 Rd2 26.Qc4 Qxc4 27.Rxc4 b5 28.Rd4 Rc2 29.Bb4 e5 30.Rd3 Rxb2 31.a3 Ng4 32.Be1 Rc8 33.Nf5 Rcc2 34.Rd8+ Kh7 35.Kh3 Ngxf2+ 36.Kh4 0-1
Shankland – Anand
Były mistrz świata Anand w trzecim dniu zmagań odpierał ataki będącego w bardzo wysokiej formie Shanklanda. Partia toczyła się w nieprzyjętym gambicie hetmańskim z Gf4 (ostatnio częściej spotykanym niż klasyczne Gg5). Grający czarnymi Hindus spokojnie rozwijał swoje figury i bardzo szybko rozwiązał problem białopolowego gońca (ograniczonego przez e6) poprzez jego wymianę na polu a6 (motyw często spotykany też w Obronie Francuskiej).
Pozycję sprzed posunięcia pokazanego na diagramie grał w roku ubiegłym czarnymi rosyjski arcymistrz Fedoseev (także grający w tym turnieju). W przeciwieństwie do Ananda zagrał 10. … Sb4 z jasnym zamiarem postawienia skoczka na polu d5 z tempem – atakując gońca a następnie kontynuował walkę o linie d oraz c. Ostatecznie partia zakończyła się remisem. Hindus natomiast zdecydował się na 10. … Hc8 z zamiarem Hb7 i przejęciem kontroli nad polem e4. Jego plan miał też wspierać podryw pionem na c5 i zależnie od wyboru białych, powstałaby pozycja z izolowanym pionem, lub czarny skoczek z a6 udałby się na c5 spoglądając na centralne pole e4. Skankland, przynajmniej w partii pokazał, że rzeczywistość nie jest tak kolorowa dla czarnych.
Taki odwrót skoczka nakazuje mi jako osobie obserwującej partię, że coś chyba poszło nie tak. W obecnej sytuacji białe zyskują mały, ale trwały plus pozycyjny. Mogą zbić piona na c5 i czarne zmuszone są odbić go pionem. W ten sposób dostają gorszą strukturę pionkową (białe po wymianie mają dwie wyspy pionów, a czarne aż trzy w tym rozdzielone pionki na a7 i c5).
Po paru kolejnych posunięciach, do dominacji białych trochę brakuje, ale wyraźnie widać, że są w natarciu i mają dużo więcej przestrzeni i aktywniej ustawione figury a czarny pion na c5 jest obiektem ataku. W tej pozycji Amerykanin zagrał 20. Ge5 co jest moim zdaniem trochę niezrozumiałe. Bardziej klarowne zdaje się bicie na e7 w celu utrudnienia obrony piona c5 z następnym Wd2 i dalszą grą wokół piona c5 lub wzdłuż linii d. Uzasadnieniem decyzji Shanklanda jest to, że bądź co bądź goniec białych jest lepszy i trochę szkoda oddawać go za oponenta.
W dalszym toku partii białe cały czas narzucały tempo i wymusiły na czarnych dalszą redukcję materiału, a na tym im zależy – im mniej figur na desce, tym trudniej bronić słabość na c5.
I partia mogłaby toczyć się dużo dłużej gdyby nie 31. posunięcie białych. Nie wiem co Shankland przeoczył, albo czego się bał ale po ruchu w tekście czarne wymieniają wszystkie figury i poprawiają strukturę swoich pionów (takie połączenie taktyki ze strategią). Może przecenił możliwości wygrania powstającej końcówki pionkowej. Gdyby zamiast tego zbił wieżę na d8, szanse na wygraną byłyby niezbyt duże, ale wciąż by istniały. Gdyby zamiast Shanklanda grał Karpov, z pewnością zdecydowałby się na taką końcówkę, byłaby w jego stylu. Mimo remisowego zakończenia partia była nie dość, że interesująca to pouczająca.
Przebieg partii Shankland – Anand
1. d4 Nf6 2. c4 e6 3. Nf3 d5 4. Nc3 Be7 5. Bf4 O-O 6. e3 b67. Bd3 dxc4 8. Bxc4 Ba6 9. Bxa6 Nxa6 10. Qa4 Qc8 11. O-O c512. Rac1 Qb7 13. a3 Rfc8 14. Nb5 Nb8 15. dxc5 bxc5 16. Ne5Nbd7 17. Nxd7 Qxd7 18. Rfd1 Qc6 19. Bd6 Qb7 20. Be5 Nd521. Qg4 g6 22. e4 Qxb5 23. exd5 exd5 24. Rxd5 Rd8 25. Rcd1Rxd5 26. Rxd5 Qc6 27. Qd1 Re8 28. Bc3 Bf6 29. Rd6 Qxd630. Qxd6 Rd8 31. Qa6 Rd1+ 32. Qf1 Rxf1+ 33. Kxf1 Bxc3 34. bxc3Kf8 35. Ke2 1/2-1/2
Radjabov – Rapport
Pojedynek powracającego po latach do Wijk aan Zee Radjabova z młodym Węgrem, nie należał do najciekawszych. Rapport zdecydował się na Obronę Sycylijską – wariant Paulsena, a Radjabov bardzo miękko podszedł do gry w debiucie. Trochę szkoda, że Radjabov nie poszedł na bardziej pryncypialne warianty. Natomiast Rapport pokazał jak dążyć do wyrównania w tym wariancie, gdy białe grają zbyt spokojnie.
Po czasach (i pustkach w bazach partii) można wnioskować, że jest to nowe posunięcie. Do tej pory białe grywały w tej pozycji Kb1 przechodząc do bardziej typowych pozycji wariantu. Posunięcie Radjabova uniemożliwia chwilowo ewentualne e5 oraz utrudnia czarnym zakończenie rozwoju przez rozwinięcie gońca z zroszowanie. Tylko, czy jest to konieczne? Czarne mogą wykonać roszadę w długą stronę, a przy takim układzie figur białe chcą by czarny król wykonał krótką roszadę pod potencjalny atak g4, h4-h5, etc.
Na skutek decyzji Radjabova, wymieniły się hetmany, białe nie mają jak atakować a czarne mają dość czasu by rozwiązać swoje problemy debiutowe, grając e5 i d5 przez co zyskują potrzebną do życia przestrzeń i pozbywają się powstałych w początkowej fazie partii słabości.
W powyższej pozycji czarne całkowicie się pozbywają swoich słabości i wymieniają kolejne figury. Jednym słowem – remis.
Przebieg partii Radjabov – Rapport
1. e4 c5 2. Nf3 e6 3. d4 cxd4 4. Nxd4 Nc6 5. Nc3 Qc7 6. Be3 a67. Qd2 b5 8. O-O-O Nxd4 9. Bxd4 Bb7 10. f3 Nf6 11. Qg5 Rc812. Bd3 h6 13. Qg3 Qxg3 14. hxg3 Bc5 15. Ne2 Bxd4 16. Nxd4 Ke717. Kd2 Rc7 18. c3 Rb8 19. Ra1 Bc8 20. b4 d6 21. a4 e5 22. Ne2Bd7 23. axb5 Bxb5 24. Rhc1 Bxd3 25. Kxd3 d5 26. exd5 Nxd527. Kd2 Rd8 28. Ke1 Rdc8 29. Rxa6 Nxb4 30. cxb4 Rxc1+ 31. Nxc1Rxc1+ 32. Kf2 1/2-1/2
Giri – Mamedyarov
Panowie Giri i Mamedyarov swoją partię grali bardzo szybko, tak jakby nie był to turniej szachów klasycznych tylko blitz. Można było odnieść wrażenie jakby odpytywali się z własnych domowych analiz. Pikanterii dodaje fakt, że oficjalne zejście z tak zwanej teorii nastąpiło w okolicy 15. posunięcia, a oni dalej w tempie ekspresowym przestawiali swoje figury.
Na pozycji diagramu Giri stracił niecałe 7 minut, natomiast Mamedyarov miał 6 minut więcej na zegarze niż na początku partii!
Posunięcie pokazane na diagramie było pierwszym, nad którym Mamedyarov chwilę dłużej się zastanowił. Po jego wykonaniu miał na zegarze 5 minut mniej niż na początku partii, a Giri łącznie stracił 40 minut.
Po kilku kolejnych posunięciach wykonanych w tempie blitza na desce pojawiła się pozycja z różnopolowymi gońcami i podpisano remis. Chciałbym wiedzieć z jakich analiz korzystali panowie Giri i Mamedyarov, ale każdy turniej musi mieć swoje tajemnice.
Przebieg partii Giri – Mamedyarov
1. d4 Nf6 2. c4 g6 3. Nc3 d5 4. Nf3 Bg7 5. Qb3 dxc4 6. Qxc4 O-O 7. e4 Nc6 8. Be2 e5 9. d5 Nd4 10. Nxd4 exd4 11. Qxd4 c6 12. Qc4 b5 13. Qxc6 Bd7 14. Qd6 Re8 15. Bg5 Rb8 16. a3 a5 17. O-O b4 18. axb4 axb4 19. Nd1 Nxe4 20. Bxd8 Nxd6 21. Bc7 Rb7 22. Bxd6 Rxe2 23. Ra8+ Re8 24. Rxe8+ Bxe8 25. Re1 Bd7 26. Re4 Ba4 27. b3 f5 28. Rxb4 Rxb4 29. Bxb4 Bxb3 30. Nc3 Bxc3 31. Bxc3 Bxd5 1/2-1/2
Nepomniachtchi – Kramnik
Pojedynek dwóch pokoleń rosyjskich szachistów miał miejsce w tak zwanej Obronie Berlińskiej Partii Hiszpańskiej. Nie wiem jak czytelnikom, ale dla mnie na przestrzeni ostatnich lat Kramnik stał się synonimem Obrony Berlińskiej, której jest zdeklarowanym fanem. Nepomniachtchi zaś w ostatnich latach stał się stałym bywalcem Yearbooka i jedna z jego partii z roku ubiegłego bierze udział w plebiscycie organizowanym przez New in Chess. Jeśli nie słyszałeś o konkursie na szachową nowinkę roku 2018, możesz się z nim bliżej zapoznać na blogu matowanie.pl
Bardzo zgrabne posunięcie, ścieśniające siły czarnych oraz zwalniające pole d4 dla białych figur (skoczka). Na zeszłorocznej Olimpiadzie szachowej w Batumi pozycja ta powstała w partii Giri – Caruana. Na 13. … c6 mające na celu odzyskanie przestrzeni przez czarne holenderski zawodnik wdrożył bardzo zgrabny plan gry. Jego założenia były następujące:
- ustawić skoczka na f3 przerzucając go przez d2
- zagrać Ge3 aby kontrolować pole d4
- przesunąć hetmana na d2 by kontrolował linię d
- zagrać g3 i Gg2 aby wprowadzić kolejną figurę do ataku na d5 (na którym stanie czarny pion po biciu cd5)
- ustawić wieżę na d1 z naciskiem na zdublowane czarne piony na linii d
ze względu na bardzo dobrą grę Caruany, partia zakończyła się remisem.
Kramnik postanowił spróbować w odróżnieniu od Caruany posunięcia b6 z następnym c6, tylko czy jest sens ustawiać gońca na dużej przekątnej zablokowanej obcym pionem i potem blokować go kolejnym, własnym? Partia pokazała, że niekoniecznie.
Ponieważ Nepo dostał więcej czasu na rozwój figur (późniejsze c6 ze strony czarnych) zdążył wesprzeć piona d5 swoim kolegą z linii c, ustawił wieżę na wolnej linii, a pozostałe bierki jak w przytoczonej wcześniej partii bronią z nadmiarem punktu d5. Kramnik, chyba w obawie przed Se4 zdecydował się oddać swojego gońca z f6 (najaktywniejszą figurę czarnych) za obrońcę punktu d5 – białego skoczka. Trochę szkoda takiej figury, ale co innego mają zagrać czarne? Zapraszam do odpowiedzi w komentarzach.
Powyższy diagram pokazuje, że cały czas gra toczyła się wokół d5 – kluczowego punktu w pozycji i prawie wszystkie figury są na nim skupione. Różnica polega na tym, że białe mają możliwość manewrowania wokół punktu, a czarne … no nie bardzo.
W dalszym toku partii nastąpił charakterystyczny dla obrony z nadmiarem scenariusz. Figury broniące istotnego punktu mogły szybko przenieść się (odskoczyć) w strategiczne miejsca na szachownicy. W ten sposób białe zorganizowały atak na króla, a Kramnik … no Kramnik nie jest w formie. Starszy od swojego oponenta Rosjanin mógł jeszcze podjąć próbę ratowania partii poprzez powrót Hetmana z dalekich wertepów szachownicy (a1) na pole d4. Zamiast tego Kramnik osłabia pozycję wokół własnego króla, jakby zasada: nie graj tam gdzie jesteś słabszy go nie obowiązywała. Do tego osłabienie tworzy czarne dziury, których nie ma jak załatać (czarne mają białopolowego gońca, który zgodnie z przepisami na czarne nie wejdzie). Zachęcam do samodzielnego znalezienia wygrywającego manewru i sprawdzenia, co się stało dalej w partii – wygranej przez Nepomniachtichiego – obecnego lidera turnieju Tata Steel Masters 2019.
Przebieg partii Nepomniachtchi – Kramnik
1.e4 e5 2.Nf3 Nc6 3.Bb5 Nf6 4.O-O Nxe4 5.Re1 Nd6 6.Nxe5 Be77.Bf1 Nxe5 8.Rxe5 O-O 9.d4 Bf6 10.Re1 Re8 11.c3 Rxe1 12.Qxe1Ne8 13.d5 b6 14.Bf4 Bb7 15.Qd2 h6 16.c4 c6 17.Nc3 cxd5 18.cxd5d6 19.Re1 Nc7 20.Bc4 Bxc3 21.bxc3 Qf6 22.h3 Rc8 23.Re4 b524.Bb3 a5 25.a3 Qf5 26.Rd4 Qb1+ 27.Bd1 b4 28.cxb4 Nb5 29.Qd3Qa1 30.Re4 Bxd5 31.Re1 Bc4 32.Qf5 Rf8 33.Kh2 g6 34.Qe4 d535.Qe7 axb4 36.Be5 1-0
Podsumowanie 3. rundy Tata Steel Masters 2019
Podsumowując trzeci dzień zmagań:
- odnotowaliśmy wielki sukces Jana Krzysztofa Dudy, oby tak dalej!
- na pozycję lidera wysunął się Nepomniachtchi i to w ładnym stylu
- zawiódł znowu Kramnik, wyraźnie nie jest w formie
- Carlsen ciągle bez zwycięstwa mimo walki do 131. posunięcia!
- Ding ogrywa Van Foreesta, który sporo mu w tym pomógł
- Shankland nie skorzystał z szansy na wygraną z Anandem
- Radjabov, grał bardzo miękko z Rapportem
Kojarzenie 4. rundy Tata Steel Masters 2019
| NR | Białe | Czarne |
| 1 | Carlsen, Magnus | Kramnik, Vladimir |
| 2 | Mamedyarov, Shakhriyar | Nepomniachtchi, Ian |
| 3 | Rapport, Richard | Giri, Anish |
| 4 | Anand, Viswanathan | Radjabov, Teimour |
| 5 | Duda, Jan-Krzysztof | Shankland, Samuel |
| 6 | Ding, Liren | Fedoseev, Vladimir |
| 7 | Vidit, Santosh Gujrathi | Van Foreest, Jorden |
Czwarta runda już 15.01.2019 o godzinie 13:30 zapraszamy do śledzenia na żywo i na infoszach.pl. Jesteśmy ciekawi, jak wielu z was czyta sprawozdania z Tata Steel do końca. Dlatego jeśli dotarłeś aż tutaj, zostaw coś po sobie w komentarzu na dole.
Jeśli chcesz wesprzeć Janka w następnej partii i pokazać, nam, że to czytasz do ostatniej litery napisz na faceboku: „Duda zrobi szejka z Shanklanda”.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis