Jak rozwijał się Memoriał Mieczysława Najdorfa?

Ile jest turniejów w Polsce, które mogą pochwalić się ponad dwudziestoletnią historią, a zarazem są to turnieje, które gromadzą setki szachistów, od amatorów do arcymistrzów? Memoriał Mieczysława Najdorfa jest niewątpliwie jedną z perełek wśród polskich turniejów szachowych. W latach świetności był to także jeden z najsilniejszych turniejów typu „open” na świecie.

Przy okazji przypominamy, że tegoroczna edycja odbędzie się w dniach 11-19 lipca w Warszawie, a 10 lipca zapraszamy na III Memoriał Jana Maciei. Oba turnieje obecnie wchodzą w skład Warsaw Chess Festival.

ZAPISY BEZ PODWYŻSZONEGO WPISOWEGO PRZEDŁUŻONE DO DNIA 25.06.2023

STRONA TURNIEJU: http://www.poloniachess.pl/warsaw_chess_festival/turniej_2023/

Kto wygrywał Memoriał Najdorfa?

Dane z lat 2007-2016 otrzymałem od organizatora, a od 2017 wyliczyłem z danych dostępnych w internecie (mam nadzieję, że nie popełniłem błędów). Niestety nie posiadam danych z lat 2001-2006 kiedy to organizatorem był klub w Grodzisku Mazowieckim.

Warto dodać, że choć w każdym roku turniej rozgrywany był w różnych grupach, to w latach 2008-2009 zorganizowana była superkołówka, którą zwyciężali odpowiednio GM Krishnan Sasikirian oraz GM Radosław Wojtaszek. Aktualnie Memoriał Mieczysława Najdorfa stanowi część Warsaw Chess Festival, w ramach którego rozgrywany jest także turniej szachów błyskawicznych – Memoriał Jana Maciei (w tabeli dodatkowe pola dla roku 2021 i 2022; wygrywali GM Jacek Tomczak i GM Maciej Klekowski).

Moje wspomnienia

Memoriał Mieczysława Najdorfa kojarzę praktycznie odkąd zacząłem grać poważniej w szachy. Pierwsza edycja odbyła się w Grodzisku Mazowieckim w 2001 roku, a ja w 2002 roku mając 11 lat wygrałem tam Mistrzostwa Mazowsza Juniorów, które wchodziły wtedy w skład całego festiwalu. Rok później zagrałem w turnieju głównym i po raz pierwszy miałem szansę zagrać z arcymistrzem, co było bardzo cennym dla mnie doświadczeniem. Jednakże lata 2004-2006 nie były już tak udane organizacyjnie. W odróżnieniu do pierwszych edycji nie grali już arcymistrzowie, a w 2005 roku ówczesny organizator nawet nie dopuścił mnie do gry z uwagi na odejście z Grodziskiego Klubu Szachowego…

Na szczęście w 2007 roku festiwal przeżył prawdziwe odrodzenie. Organizację zaczął przejmować Klub Szachowy „Polonia Warszawa” pod dyrekcją Pani Marii Maciei. Pula nagród wyniosła 60 tys. złotych, a turniej zgromadził wielu utytułowanych graczy z różnych krajów. Sam miałem okazję zagrać z dwoma arcymistrzami, tym razem dwukrotnie dograłem się do wygranych pozycji, ale w obu partiach musiałem uznać wyższość rywali. 2007 rok był ostatnim, który odbył się w Grodzisku Mazowieckim, mieście w którym urodził się Mieczysław Najdorf (1910-1997). Szachy w Grodzisku upadły (klub Polfa Grodzisk Mazowiecki wycofał się z Ekstraligi w 2008 roku), a festiwal na dobre zadomowił się w Warszawie. Turniej ten był stałym punktem w moim szachowym kalendarzu i kolejne lata przynosiły mi kolejne potyczki z arcymistrzami, z których już niekoniecznie wracałem z zerem w tabeli.

2014 rok był myślę przełomowy jeśli chodzi o sukces organizacyjny. Mimo iż wtedy byłem na emeryturze szachowej, to widząc pulę nagród 30 tys. euro oraz masę arcymistrzów na liście startowej, nie mogłem nie wziąć udziału. W 2015 udało mi się wypełnić na tym turnieju trzecią, czyli ostatnią normę na tytuł mistrza międzynarodowego (zrobiłem 5/9 przy średnim prawie 2500), a w 2016 miałem okazję zagrać z aż pięcioma graczami z rankingiem powyżej 2600 (zaliczyłem jedno zwycięstwo z graczem 2656, co jest moim rekordem i generalnie do dziś nie zagrałem drugiego takiego turnieju gdzie spotkałbym aż tylu silnych przeciwników). Zupełnie nie będzie to wyolbrzymieniem jeśli powiem, że trudno było w tamtych latach znaleźć silniejsze turnieje „open” na całym świecie.

Choć w 2018 roku pula nagród znacznie zmalała, to turniej nadal przyciągał masę utytułowanych graczy z różnych stron świata, co jest bardzo istotne aby ambitni zawodnicy mogli zdobywać normy na tytuły międzynarodowe. Niestety 2020 rok nie był dobry szczególnie dla rozgrywek szachowych przy prawdziwych szachownicach z uwagi na pandemię i był to pierwszy raz w historii kiedy turniej się nie odbył (jak większość turniejów na świecie). Jednakże turniej powrócił i ponownie z roku na rok jest mocniejszy. Tegoroczna lista startowa wygląda już na tyle dobrze, że zawodnicy powinni mieć spokojnie możliwości na wypełnianie norm arcymistrzowskich. A co ważne dla pewnie większości czytelników, choć w moich wspomnieniach skupiam się na głównej grupie turniejowej, to festiwal oferuje także grupy dla mniej doświadczonych zawodników, a nawet takich, którzy jeszcze nigdy nie grali w turnieju. Cieszę się, że polskie szachy mają wydarzenie z taką tradycją w stolicy i na koniec mogę tylko dodać – mam nadzieję, że tak dobry festiwal szachowy będzie organizowany przez kolejne dziesiątki lat!