Tata Steel Chess Masters 2019 | Wyniki 4 rundy

Po pierwszych trzech rundach turnieju Tata Steel Masters kibice szachowi, stali się głodni krwi, a właściwie drzazg, czy też wiórów na szachownicach. Wszyscy oczekiwali, że grający pierwsze skrzypce w symfonii światowych szachów Magnus Carlsen będzie jednym z tych, którzy nadadzą tempa dotychczasowej rozgrywce. Natomiast Polska część szachowego świata liczyła na sukces Dudy w Polsko-Amerykańskim pojedynku. Same wyniki pokazują, że wciąż w Wijk aan Zee łatwiej jest wygrać czarnym kolorem. Natomiast czy leciały wióry przy poszczególnych szachownicach i w jakim kierunku? Przekonacie się o tym czytając Infoszach i analizując z nami poszczególne partie na własnych deskach.

Wyniki 4. rundy Tata Steel Masters 2019

Poniżej, już tradycyjnie przedstawiamy skrócony przebieg poszczególnych partii, tym razem z poszerzonym gronem komentatorskim.

Carlsen – Kramnik

W pojedynku obecnego Mistrza Świata w Szachach, który utrzymuje już bardzo długą serię pojedynków bez wygranej i bez porażki z Kramnikiem wszyscy się spodziewali pierwszego zwycięstwa Magnusa Carlsena. Kramnik (były posiadacz szachowej korony) mimo, że wyraźnie nie jest w formie obronił się przed młodszym Norwegiem. Czy to oznacza, że Kramnik się ocknął po poprzednich niepowodzeniach, czy świadczy to o niemocy Carlsena?

Partia toczyła się w Partii Hiszpańskiej i mogła toczyć się w tym samym lub bardzo podobnym wariancie, co poprzednia gra Kramnika lub partia z bieżącej rundy Anand – Radjabov. Carlsen zdecydował się na trochę bardziej zamknięte warianty niż przytoczeni arcymistrzowie, przez co powstała powyższa pozycja. Posunięcie wskazane na diagramie zdaje się być nową ideą w tej pozycji, do tej pory przy różnej kolejności posunięć goniec stawał na polu d7.
Zamiary czarnych są dość jasne: jednym okiem patrzeć na pole d5 gdzie zmierzają białe figury (Sd2-c4-e3-d5 lub Sd2-f1-e3-d5) a drugim pilnować pola a2, przez które wtargnie czarna wieża.

W powstałej pozycji Carlsen zagrał niezrozumiałe (przynajmniej przeze mnie posunięcie) Se3. Oczywiście skoczek zmierza na pole d5 lub f5, co jest charakterystyczne dla tego typu pozycji. Jednak warta uwagi jest możliwa do przeprowadzenia transformacja struktury pionkowej.

• Można było zbić Gońca d6 skoczkiem z c4.
• Czarne zmuszone są odbić pionem, jeśli zbiją wieżą, to po Gb5 grozi Se5!
• Po odbiciu pionem przez czarne zagrać Gb5 i czarne wyrównałyby materiał przez Sb4.

W pozycji, która by powstała na skutek zbicia gońca, czarne miałyby odstałego piona d6 (jak na przykład w wariancie Swiesznikowa Obrony Sycylijskiej), kosztem słabego piona c3. Co prawda w takich pozycjach białe wolałyby mieć dwa skoczki zamiast pary gońców, żeby lepiej móc kontrolować pole d5 ale nie można mieć wszystkiego.

W dalszym toku partii wymieniły się wszystkie ciężkie figury i powstała złożona pozycja z wszystkimi lekkimi figurami i nierównowagą pionową na skrzydłach. Swoją drogą nasuwa się ciekawe pytanie. Czy powyższa pozycja to jeszcze gra środkowa czy już końcówka? Zapraszam do dyskusji na ten temat w komentarzach.

Minęło raptem dziesięć posunięć i Carlsen zdobył przewagę pary gońców a następnie przetransformował ją na przewagę materialną (37. Gc6). Zdawać by się mogło, że połączona para wolnych pionów na skrzydle hetmańskim jest nie do zatrzymania i jak członkowie falangi (dwuosobowej, ale zawsze) piony będą pewnie kroczyć do pola przemiany. Jednak czarny skoczek, który stanie na polu c4 – poza zasięgiem białego gońca, skutecznie będzie powstrzymywał ten marsz.

Powyższa pozycja zasługuje na diagram. Czarny skoczek ogranicza białego gońca i jednocześnie zatrzymuje połączone piony. Czarny goniec ogranicza białego skoczka i jego możliwości manewru. Swoją drogą symetria ułożenia lekkich figur i ich oddziaływania jest przyjemna dla oka.

Wracają do partii Carlsen przegapił możliwość gry na wygraną poprzez Kg2. Intencje są zrozumiałe, chciał bronić swoje piony i nie dopuścić do ich nadmiernej redukcji (wymian). Jednak na g2 król jest daleko od swoich pionów, a jak wspominałem w jednej z poprzednich relacji: król w końcówce lepiej prowadzi piony niż zatrzymuje piony przeciwnika. Poza tym lepiej króla mieć w centrum lub blisko niego aby w kluczowym momencie mógł się udać tam gdzie to konieczne (z centrum wszędzie jest blisko). W pozycji można było próbować Sd4, Se7 lub prozaiczne h bije g, zawężające arenę działań. Ostatecznie partia zakończyła się remisem.

Po mistrzu świata spodziewaliśmy się dużo więcej. Następna partia będzie krytyczna dla Carlsena – gra z najmłodszym zawodnikiem Van Foreestem. Jeśli mistrz nie wygra z młodym Holendrem, to z kim?

Przebieg partii Carlsen – Kramnik

1.e4 e5 2.Nf3 Nc6 3.Bb5 Nf6 4.d3 Bc5 5.c3 d5 6.Nbd2 dxe4 7.dxe4 O-O 8.O-O Qe7 9.b4 Bd6 10.a3 a5 11.Rb1 axb4 12.axb4 Be6 13.Re1 Rfd8 14.Qc2 h6 15.Bf1 Ra2 16.Bb2 Qe8 17.Nc4 b5 18.Ne3 Ne7 19.Ra1 Rda8 20.Rxa2 Rxa2 21.Ra1 Rxa1 22.Bxa1 Qa8 23.Bb2 Qxe4 24.Qxe4 Nxe4 25.Bxb5 f5 26.Bd3 Nf6 27.Bf1 g5 28.Nc4 Bxc4 29.Bxc4+ Kg7 30.Nd2 e4 31.Bb3 c6 32.h3 h5 33.Kf1 Kg6 34.Nc4 Bc7 35.Na5 Nd7 36.Ba4 Nb6 37.Bxc6 Nxc6 38.Nxc6 Nc4 39.Bc1 f4 40.f3 exf3 41.gxf3 g4 42.Kg2 Kg5 43.b5 g3 44.Nb4 Ne3+ 45.Bxe3 fxe3 46.Nd3 e2 47.f4+ Bxf4 48.b6 Kf5 49.Kf3 g2 50.Kxg2 Ke4 51.Ne1 Ke3 52.b7 h4 53.c4 Bg3 54.c5 Kd2 55.Nf3+ Kd1 56.c6 Kc1 1/2-1/2

Memedyarov – Nepomnichtchi

Pojedynek Azersko – Rosyjski, toczył się w trochę innej części świata niż Holandia oraz Ojczyzny obu Panów, a przynajmniej w innym miejscu świata debiutów szachowych, gdyż w lider turnieju wybrał Obronę Królewsko-Indyjską.

W powstałej pozycji, o ile nie spotykanej zbyt często to typowej dla wybranego otwarcia (półotwarte linie d oraz e i słaby pion d6 w zamian za aktywną grę figurową) Azer zdecydował się na ruch 13. b4.
Zdawać by się mogło, że przeganianie skoczka, który i tak zmierza na e4 mija się z celem. Jednak kluczowe w tej pozycji jest pole c5, ponieważ czarne prędzej czy później pozbędą się swojej słabości na linii d grając d6-d5. Posunięcie b4 uniemożliwia zagranie c5 przez czarne, dzięki czemu pole d4 jest bezpieczne dla białego skoczka.

W ciągu najbliższych kilku posunięć otworzy się linia d oraz wymienią się czarnopolowe gońce. Białe dzięki wcześniejszemu zagraniu b4, zapewniły sobie kontrolę nad polami d5 i c5, które mogą być wykorzystane przez skoczka (jak na diagramie) lub w przyszłości przez wieże.

Białe w powstałej pozycji mogły kontynuować swoje działania poprzez Hc3, zwiększające kontrolę nad c5, Wfd1 lub profilaktyczne h3. Z cały czas równą pozycją w której to białe mają więcej miejsca dla figur. Zamiast tego zagrały Sa5 i wplątały się w małe tarapaty pogarszając strukturę swoich pionów. Jednak aktywność białych figur wyrównywała ten defekt. Remis, nic dodać nic ująć.

Przebieg Partii Memedyarov – Nepomnichtchi

1. d4 Nf6 2. c4 g6 3. Nf3 Bg7 4. e3 O-O 5. Be2 d6 6. O-O Nbd7 7. Nc3 e5 8. Qc2 c6 9. b3 Re8 10. Ba3 exd4 11. Nxd4 Nc5 12. Rad1 Qe7 13. b4 Nce4 14. Bb2 Nxc3 15. Qxc3 d5 16. Nb3 Nh5 17. Nd4 Nf6 18. a3 Ne4 19. Qc1 dxc4 20. Bxc4 Bd7 21. Nb3 Bxb2 22. Qxb2 Rad8 23. Rd4 Nd6 24. Bd3 Nf5 25. Bxf5 Bxf5 26. Na5 Be4 27. f3 Bd3 28. Re1 Qf6 29. Rd1 Rxd4 30. Qxd4 Qxd4 31. exd4 Ba6 32. a4 Re6 ½-½

Rapport – Giri

Anish Giri – wielka nadzieja gospodarzy w turnieju światowej czołówki, rozpoczął zmagania w Wijk aan Zee od porażki. Jego dalsza gra zdaje się pokazywać, że był to tylko wypadek przy pracy. W rundzie czwartej zmierzył się z węgierskim arcymistrzem Richardem Rapportem.

Po pierwszych czterech posunięciach Węgier od razu przeszedł do ataku na swojego przeciwnika. Posunięcie w tekście jest sprzeczne zasadom gry w debiucie, gdyż najpierw powinno się wyprowadzać figury a nie wykonywać naskoki na przeciwnika, które można łatwo odeprzeć. Ktoś mógłby powiedzieć, że w ten sposób skoczek odsłania drogę dla piona c2 aby poszedł na c4, ale przecież można było najpierw zagrać c4 a dopiero potem Sc3. Pozostaje też pytanie, czy białe zdążą wykonać ruch c4, gdy stracą tempo rozwojowe na taki wyskok. Mimo to ten ruch ma swoich zwolenników i w bazach można znaleźć niejedną partię w tym wariancie.

Minęło kilka posunięć i skoczek wrócił na c3 a pionek z c2 się nie przesunął, w międzyczasie czarne wzmocniły z tempem swojego centralnego piona poprzez c6. Warto zwrócić uwagę, że czarne nie zakończyły jeszcze rozwoju (na hetmańskim skrzydle) i wykonały taki naskok jak przeciwnik. Różnica polega na tym, że czarne z tempem zaatakowały białego gońca, który powinien odejść, albo białe muszą się pogodzić ze stratą pary gońców.

Białe nie chcąc tracić kolejnych temp rozwojowych, zdecydowały się na oddanie swojego gońca za skoczka i zdwojenie pionów na linii d. W zamian za to otrzymały grę po linii c, na której zdążyły nawet zdwoić wieże. Następne posunięcie białych na jakie zdecydował się węgierski arcymistrz to 21. Sb6 z następnym 22. a4. Taka drobna kombinacja pozwala wymienić białego skoczka (stojącego na bandzie) za gońca przeciwnika.

Wymiana ta odbywa się kosztem wymiany pionka a u białych za czarnego piona c6 – który jest słabością w tej pozycji. Efekt jest taki, że białe wykonują kolejne posunięcie tym samym skoczkiem i poprawiają strukturę pionkową przeciwnika dając mu przewagę ilościową na skrzydle hetmańskim z perspektywą na wyrobienie wolnego piona.

Bateria białych wież na linii c wygląda ładnie, tylko strzela w pustą przestrzeń. Do tego Rapport osłabił też swoje piony na skrzydle królewskim, przygotowując się do natarcia. Brzmi groźnie, ale czarne są przygotowane do dalszego marszu pionka a by ten zamienił się w hetmana, co jest dużo bardziej realne niż atak białych na czarnego króla. Na uwagę zasługuje w tej pozycji goniec na f8. Z jednej strony wspiera marsz pionów kontrolując pola b4 i a3 a z drugiej chroni króla na wypadek gdyby białe chciały wejść do czarnego obozu.

Pozycja białych jest już do poddania. Czarnego piona na linii a dzielą tylko dwa kroczki od pola przemiany a białe nie stworzyły żadnych gróźb. Próba szturmu pionowego na skrzydle królewskim tylko osłabiła pozycję białego króla. Czarne wystarczy, że zbiją pionem na e4 i zagrają f6 podważając łańcuch białych pionów, który w efekcie musi się rozpaść. Tak też nastąpiło w partii i Holender zapisał na swoim koncie już drugie zwycięstwo w turnieju.

Jaki morał z tej partii? Skakanie w debiucie skoczkiem gdzie popadnie może być fatalne w skutkach. Dużo pewniejsze jest rozwijanie figur.

Przebieg partii Rapport – Giri

1.d4 d5 2.Nc3 Nf6 3.Bf4 e6 4.Nb5 Na6 5.e3 Be7 6.Nf3 O-O 7.Bd3 c6 8.Nc3 Nb4 9.h3 Nxd3+ 10.cxd3 b6 11.O-O Bb7 12.Qb3 Nd7 13.Rfe1 Rc8 14.Rac1 h6 15.Bg3 a5 16.Na4 Ba6 17.Ne5 Nxe5 18.Bxe5 Bb5 19.Re2 Re8 20.Rec2 Bf8 21.Nxb6 Qxb6 22.a4 Ra8 23.g4 Qd8 24.axb5 a4 25.Qc3 cxb5 26.Qc6 b4 27.Bc7 Qg5 28.f4 Qg6 29.e4 h5 30.g5 h4 31.Kf2 a3 32.b3 Rec8 33.Qb7 dxe4 34.dxe4 f6 35.Be5 Rxc2+ 36.Rxc2 Re8 37.gxf6 gxf6 38.Kf1 Re7 39.Qc6 Rg7 40.Qxe6+ Kh7 0-1

Anand – Radjabov

Panowie Anand i Radjabov mieli do tej pory spokojny turniej. Radjabov zremisował wszystkie 3 partie (chociaż miał szansę na wygraną z Kramnikiem). Natomiast Anand w pierwszej rundzie ograł najmłodszego uczestnika – Van Foreesta (jeśli nie widziałeś jak, zobacz wyniki 1 rundy Tata Steel 2019) i kolejne dwie partie zakończył w pokojowy sposób z przeciwnikami. Równie spokojny był bezpośredni pojedynek tych dwóch znanych arcymistrzów.

Powyższą pozycję można było już oglądać podczas 3 rundy Tata Steel Masters w partii Nepomniachtchi – Kramnik. W przytoczonej partii Kramnik zdecydował się na 12. … Se8. Radjabov natomiast zdecydował się na aktywniejszą linię 12. … Sf5 i przynajmniej z przebiegu partii można wnioskować, że wyszedł na tym lepiej.

Plan rozwoju figur wybrany przez Radjabova wraz z posunięciem w tekście rozwiązuje większość problemów debiutowych czarnych w Obronie Berlińskiej. Ruch 16. … d5 zagrany w dodatku z tempem zdobywa przestrzeń i nie pozwala białym na uduszenie przeciwnika. Być może należało zastosować ideę zbliżoną do tej co wybrał Nepo rundę wcześniej i 2 posunięcia wcześniej zagrać 15. d5 zamiast rozwojowego 15. Sd2. W powstałej pozycji czarne spokojnie wymieniają kolejne figury i wykonują manewry wokół pola f5.

Czarne miały wystarczająco dużo czasu aby umocnić swoją pozycję i wprowadzić wszystkie figury do gry. Natomiast białe na skutek manewrów oponenta wycofały się swoimi figurami, gdyż nie mogły znaleźć punktów do ataku w obozie przeciwnika. Czarne konsekwentnie wymuszają wymianę kolejnych figur (zwłaszcza wież) przez co białe nie mogą zdominować kluczowej w tej pozycji kolumny e. W powstałej po kilku kolejnych posunięciach końcówce zawodnicy zgodzili się na remis.

Mimo pokojowego zakończenia powyższa partia wraz z partią Nepo – Kramnik z 3 rundy wnoszą istotny wkład w rozwój teorii Obrony Berlińskiej, która w dniu dzisiejszym zdała egzamin.

Przebieg partii Anand – Radjabov

1. e4 e5 2. Nf3 Nc6 3. Bb5 Nf6 4. O-O Nxe4 5. Re1 Nd6 6. Nxe5 Be7 7. Bf1 Nxe5 8. Rxe5 O-O 9. d4 Bf6 10. Re1 Re8 11. c3 Rxe1 12. Qxe1 Nf5 13. Bf4 d6 14. Bd3 Be6 15. Nd2 Bg5 16. Qe4 d5 17. Qe5 Bxf4 18. Qxf4 Qd6 19. Qf3 g6 20. Re1 Ng7 21. Nf1 Re8 22. Ne3 Bf5 23. Bf1 Bd7 24. Qd1 Nf5 25. Nxf5 Rxe1 26. Qxe1 Bxf5 27. Qe8+ Kg7 28. Qb5 Bc8 29. g3 c6 30. Qe2 Qe6 ½-½

Duda – Shankland

Po wygranej dzień wcześniej partii Jan-Krzysztof Duda, pełen optymizmu przystąpił do pojedynku z mistrzem USA Samuelem Shanklandem. Początek partii Panowie grali szybko i pewnie, co nie dziwi na tym poziomie rozgrywek, zwłaszcza gdy batalia toczy się w głównych liniach teorii debiutów. Wybór wariantu Paulsena w Obronie Sycylijskiej przeciwko Polskiemu zawodnikowi o ostrym temperamencie przy szachownicy wróżył ostrą, dynamiczną grę z prowadzonymi równolegle atakami na wrogich monarchów. Jednak sytuacja diametralnie się zmieniła po piętnastym posunięciu.

Odniosłem wrażenie, że do tego momentu Jan był zadowolony z przebiegu partii. Prawdopodobnie spodziewał się głównego posunięcia w tej pozycji 15. … Wc8 i dalej chciał kontynuować 16. Hd2 Sd4 17. Gd4 Gd4 18. Hd4 0-0 z ostrą grą przy różnostronnych roszadach. Niestety Shankland wszystko zepsuł i nie mieliśmy okazji zobaczyć, co nas arcymistrz przygotował w tej dynamicznej pozycji z głównego wariantu. Amerykanin zdecydował się na posunięcie 15. … Hd6. W efekcie czarne zamiast toczyć z białymi wyścig w polowaniu na króla przeprowadzają serie wymian w tym hetmanów na polu d4. Brak najsilniejszych bierek na szachownicy znacznie ogranicza możliwości ataków matowych, nawet przy różnostronnych roszadach w ten sposób Shankland uniknął pozycji, w której Jan czułby się jak ryba w wodzie.

Po wspomnianych wcześniej wymianach, czarny król poczuł się tak bezpiecznie, że postanowił zostać w centrum. Jednak ku zaskoczeniu wszystkich Polski Arcymistrz jakby z siłą Mariusza Pudzianowskiego ściskającego cytrynę by pozyskać z niej sok wycisnął ze swoich bierek maksymalne możliwości by zapolować na czarnego monarchę.

• W powstałej pozycji Jan zagrał 20. Wad2 – atakując piona na d7.
• W przewidywalny sposób, gdyż poprzez ruch Gc6 został on obroniony przez Amerykanina.
• Następnie Polak włączył do gry kolejną figurę a mianowicie gońca, przesuwając go na pole g2. Pewnie spora część czytelników pomyślała, że arcymistrz wykonał ten ruch w celu wymiany lekkich figur. Nic bardziej mylnego! Ruch Gg2 miał za zadanie odciągnąć obrońcę pola d7, czyli białopolowego gońca czarnych – ot taki prosty motyw taktyczny.

W powstałej pozycji czarne są zmuszone, aby przerwać komunikację pomiędzy swoimi wieżami grając Ke8. Niestety, pomimo tego, że w następnym posunięciu białe przesuwają swoją wieżę na c7 a w kolejnym wprowadzają drugą wieżę na linię 7, na więcej niż wieczny szach białe w tej pozycji nie mogą liczyć.

Jan Krzysztof Duda znowu pokazał, że jest bardzo bojowo nastawiony do turnieju w holenderskim Wijk aan Zee, tylko przeciwnik nie chciał pójść z nim na noże, miecze, szable, … cokolwiek. W następnej rundzie Polak gra z niemrawym ostatnio przy deskach Radjabovem. Liczymy, że Jan wygrywając z nim partię pobudzi go do agresywniejszej gry z pozostałymi przeciwnikami.

Samuel Shankland opowiada o swojej partii z Janem-Krzysztofem Dudą

Przebieg partii Duda – Shankland

1. e4 c5 2. Nf3 e6 3. d4 cxd4 4. Nxd4 Nc6 5. Nc3 Qc7 6. Be3 a6 7. Qd2 Nf6 8. O-O-O Be7 9. f4 b5 10. e5 b4 11. exf6 bxc3 12. Qxc3 Bxf6 13. g4 h6 14. h4 Bb7 15. Rh2 Qd6 16. Qd2 Bxd4 17. Bxd4 Qxd4 18. Qxd4 Nxd4 19. Rxd4 Ke7 20. Rhd2 Bc6 21. Bg2 Bxg2 22. Rxd7+ Ke8 23. Rc7 Bf3 24. Rdd7 Bxg4 25. Re7+ Kd8 26. Red7+ Ke8 27. Rxf7 g6 28. Rfe7+ Kd8 29. Red7+ Ke8 30. Re7+ Kd8 31. Red7+ Ke8 ½-½

Vidit – Van Foreest (komentarz IM Piotr Nguyen)

W tym turnieju dopiero drugi raz widzimy zwycięstwo białym kolorem! Co prawda według rankingów, zawodnik gospodarzy Jorden Van Foreest jest najsłabszym ogniwem i jest to jego trzecia porażka, ale to on jako jedyny pokonał Janka. Jako komentatorzy możemy sobie oceniać w ten sposób graczy, ale grając w turnieju nie można pozwolić sobie na lekceważenie przeciwników. Praktyczne podejście do partii zaprezentował hinduski arcymistrz Vidit wybierając 7.dxc5, które w ostatnich latach wypiera z mody wcześniej grywane 7.Ha4 czy 7.Se5. W wybranym wariancie forsownie powstaje lepsza dla białych końcówka. Pomimo wielu remisów w praktyce turniejowej pozycja jest dość złożona i gra wcale nie jest nudna.

Białe mają więcej wysp pionowych, pion c może okazać się słaby, ale to białe mają dużo aktywniejsze figury i mogą naciskać na półotwartej linii b. Natomiast czarne maja duży problem z aktywizacja gońca c8.

Białe zdobyły pare gońców stawiając w posunięciu poprzedzającym sytuacje z diagramu swojego skoczka na d6. Pozycja ta stała już na szachownicach arcymistrzów i pomimo klarownej malej przewagi białych wszystkie partie zakończyły się remisem. Nastąpiło teraz ciekawe 18.Wd3 (zamiast 18.Wxd8), które wcześniej zagrane było tylko raz – przez Radka Wojtaszka 😉

Ostatni ruch czarnych 23…Wc8-b8 wyglada naturalnie, ale okazuje się być sporą niedokładnością. Choć nadal nie wydaje się aby białe miały więcej niż małą przewagę to nastąpiło teraz bardzo silne 24.Gxc6 Gxc6 25.Ga3 i pomimo tendencji remisowej przy różnobarwnych gońcach białe wygrywają pionka i obrona czarnych staje się bardzo nieprzyjemna.

Można to analizować godzinami, ale jedno jest pewne, że z praktycznego punktu widzenia szalenie trudno jest się tutaj bronić czarnymi.

Bardzo możliwe, ze w tym momencie wykonany został przegrywający ruch 36…Ga4. Jest to oczywiście narzucające się posunięcie, ale po 37.c7+ Kd7 38.g4 g6 39.Kf4 biały monarcha wdziera się do obozu czarnych. Należało zagrać profilaktyczne 36…f6! i po 37.g4 g6 38.Kf4 można złapać kontrę 38….Gd1 i wydaje mi się, że przy dokładnej grze czarne mogą przeżyć.

Białe uzyskały dwa wolne piony oraz skutecznie odcięły króla czarnych. Trzy ruchy później czarne skapitulowały.

Przebieg partii Vidit – Van Foreest

1. d4 Nf6 2. c4 e6 3. Nf3 d5 4. g3 dxc4 5. Bg2 c56. O-O Nc6 7. dxc5 Qxd1 8. Rxd1 Bxc5 9. Nbd2 c310. bxc3 O-O 11. Nb3 Be7 12. c4 Bd7 13. Bb2 Rfd814. Nfd4 Rac8 15. Nb5 b6 16. Nd6 Bxd617. Rxd6 Be8 18. Rd3 h6 19. Rad1 Rd720. Rxd7 Nxd7 21. Rc1 Nc5 22. Nxc5 bxc523. Kf1 Rb8 24. Bxc6 Bxc6 25. Ba3 Be4 26. f3 Bb127. Bxc5 Bxa2 28. Bxa7 Rb1 29. Rxb1 Bxb130. c5 Kf8 31. Bb8 Ke7 32. Bd6+ Ke8 33. c6 Kd834. Kf2 Bc2 35. h4 h5 36. Ke3 Ba4 37. c7+ Kd738. g4 g6 39. Kf4 Bb5 40. Kg5 Ba6 41. gxh5 gxh542. Bh2 Bxe2 43. Kxh5 f6 44. Kg6 e5 45. Kxf6 Kxc746. Bxe5+ Kd7 47. f4 Ke8 48. Bd6 Bh5 49. Kg5 Bf750. h5 Bg8 51. Kf6 1-0

Rozegrano wymienny wariant Gambitu Hetmańskiego i powstała struktura zwana karlsbadzka. Pozycja po ruchu 11.Hc2 była grana wielokrotnie, ale zwykle ten ruch był grany wcześniej i w sumie skoro czarne zagrały już …g6, to czy jest sens stawiać tu hetmana? Chińczyk zaprezentował dobre przygotowanie debiutowe i zagrał silne 11.b4! rozpoczynające od razu najbardziej klasyczny plan w tej strukturze czyli atak mniejszościowy na skrzydle hetmańskim (co jest proponowane także przez Komodo).

Kilka posunięć później Ding przemanewrował skoczka na c5 poprzez pole a4 i doszedł do przełomu b5 osłabiając skrzydło hetmańskie przeciwnika. Czarne natomiast wymieniły gońce czarnopolowe i przestawiły skoczka na d6 skąd kontroluje on najważniejsze pola takie jak f5, e4, c4, b5 i b7.

Obaj zawodnicy w książkowy sposób przeprowadzali typowe plany. Białe wypracowały słabość na c6, a czarne wymieniły wiele figur, zdobyły przestrzeń na skrzydle królewskim i co najważniejsze ich najsłabsza figura, czyli białopolowy goniec został zaktywizowany. Jeśli białe maja jakakolwiek przewagę to ma ona czysto akademicki charakter. Zwykle do wygranej potrzebne są dwie słabości w obozie przeciwnika. Tutaj natomiast czarne maja tylko jedna oraz sporo aktywności.

Kilkanaście posunięć później niewiele się zmieniło i podział punktu był jak najbardziej rozsądnym rezultatem.

 

 

 

Przebieg partii Ding – Fedoseev

1. d4 Nf6 2. c4 e6 3. Nf3 d5 4. g3 dxc4 5. Bg2 c56. O-O Nc6 7. dxc5 Qxd1 8. Rxd1 Bxc5 9. Nbd2 c310. bxc3 O-O 11. Nb3 Be7 12. c4 Bd7 13. Bb2 Rfd814. Nfd4 Rac8 15. Nb5 b6 16. Nd6 Bxd617. Rxd6 Be8 18. Rd3 h6 19. Rad1 Rd720. Rxd7 Nxd7 21. Rc1 Nc5 22. Nxc5 bxc523. Kf1 Rb8 24. Bxc6 Bxc6 25. Ba3 Be4 26. f3 Bb127. Bxc5 Bxa2 28. Bxa7 Rb1 29. Rxb1 Bxb130. c5 Kf8 31. Bb8 Ke7 32. Bd6+ Ke8 33. c6 Kd834. Kf2 Bc2 35. h4 h5 36. Ke3 Ba4 37. c7+ Kd738. g4 g6 39. Kf4 Bb5 40. Kg5 Ba6 41. gxh5 gxh542. Bh2 Bxe2 43. Kxh5 f6 44. Kg6 e5 45. Kxf6 Kxc746. Bxe5+ Kd7 47. f4 Ke8 48. Bd6 Bh5 49. Kg5 Bf750. h5 Bg8 51. Kf6 1-0

Podsumowanie 4. rundy Tata Steel Masters 2019

W telegraficznym skrócie:

• fotel lidera bez zmian – Nepo, Nepo, Nepo, Nepokonany
• Girish zmienia dietę i robi gulasz węgierski z Rapporta
• Magnus nie ma sił by pokonać niedysponowanego Kramnika
• weteran Anand jak na wiek przystało – grał zachowawczo
• Duda wyzwał Shanklanda na pojedynek, ten jednak nie podjął rękawicy
• Vidit naśladuje Radosława Wojtaszka i ogrywa Jordena Van Foreesta
• Ding i Fedoseev dali trenerom szachowym bardzo zgrabny przykład gry w strukturze karlsbadzkiej

Kojarzenie 5. rundy Tata Steel Masters 2019

Piąta runda już 16.01.2019 wyjątkowo o godzinie 14:00 zapraszamy do śledzenia na żywo i na infoszach.pl.

Jeśli podobają Ci się sprawozdania z turnieju Tata Steel Masters 2019 na łamach infoszach.pl i chcesz pomóc w szerzeniu szachowych informacji, możesz przekazać link do artykułu dalej, albo wesprzeć infoszach na Patronite. Niezależnie, którą opcję wybierzesz, dołożysz swoją cegiełkę do rozwoju szachów w Polskim internecie i pomożesz nam działać jeszcze lepiej niż do tej pory.