Odwołując się do historii szachów, w celach dydaktycznych odwołujemy się najwcześniej do przełomu XIX oraz XX wieku. Z tego okresu pochodził pierwszy oficjalny mistrz świata Wilhelm Steinitz. Z tego i nieco późniejszych okresów pochodzą najwięksi klasycy szachów – Lasker, Capablanca, Alechin, Rubinstein i wielu innych wybitnych artystów królewskiej gry. Jednak w nauce szachów można i powinno się sięgać o wiele dalej, bo aż o 2 wieki wstecz, do wspaniałego Kalabryjczyka. Jednego z pionierów i współtwórców współczesnych szachów.
Il Calabrese, a właściwie Gioachino Greco – najwybitniejszy szachista XVII wieku, zmarły przedwcześnie, potrafił być inspiracją nie tylko dla sobie współczesnych – z jego podręcznika w czasach młodości korzystał Akiba Rubinstein. Niewątpliwie Greco był ewenementem swoich czasów, popularnością dorównując artystom, stając się ikoną gry szachowej. Jako pionier wymyślił zapis szachowy, który obecnie zna każdy, kto chociaż raz miał okazję przejrzeć książkę szachową lub zagrać partię tempem klasycznym. Przez Botwinika uważany za pierwszego w pełni profesjonalnego szachowego zawodnika – w celach zbierania doświadczenia i zarobku przemierzył Europę, mierząc się z najsilniejszymi graczami kontynentu. Wyrusza z Rzymu w 1621 roku. Poprzez Francję, Anglię i Hiszpanię zbija majątek na sprzedaży swojego manuskryptu oraz na grze z najwybitniejszymi graczami tamtego okresu. Powraca do Włoch, lecz niedługo potem wyrusza do Nowego Świata – umiera na Antylach w wieku ok 30-34 lat. Cały swój majątek zapisuje Jezuitom. Śmierć w młodym wieku, przekreśla dalszą karierę, pozostawiając jednak niesamowite dokonania, z których szachiści korzystają do dziś dzień. Gioachino Greco pozostawia nam ok. 70 partii granych z nieznanymi przeciwnikami. Zapisy szachowe, które zawarł w swoich manuskryptach są prawdopodobnie kompozycjami wymyślonymi przez samego twórcę, tezy te nie zostały jednak potwierdzone.
Partie i działalność Greco pokazują, iż wyobraźnia i zmysł do kombinacji szachowych nie jest wynalazkiem XIX czy XX wieku a sięga głęboko dalej – nawet partie z XVII wieku zachowują, w pewien sposób, swoją aktualność. Na zakończenie pierwszy w historii, zapis partii szachowej Greco z nieznanym graczem odegrana w Rzymie w 1619 r. Czy nie jest piękna?
1.e4 b6
2.d4 Bb7
3.Bd3 f5
4.exf5 Bxg2
5.Qh5+ g6
6.fxg6 Nf6
7.gxh7+ Nxh5
8.Bg6# 1–0
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis